De koorleden schoven één voor één, het vreugdelied zingend, op de trappen van hun podium. Terwijl de eerste zongen, verwelkomden zij met een hoofdknikje de anderen. Precies of ze ontmoetten elkaar daar toevallig.
De gezongen liederen werden prachtig uitgevoerd, ik ben niet muzikaal maar zondag was ik wel tot tranen toe bewogen. Een begeleidende power point presentatie was ook to the point! Een klare verhelderende uitleg over het lied, inhoud, componist en eventueel de film waaruit het lied gehaald werd. Daarnaast was er ook een slide met een knipoog! Een ziek koorlid, de moeilijke repetities, de tum, tum, tum van de bassen of de hm, hums bij het liedje van “Girls “ door de tenoren, de pianist, en de dirigent, iedereen passeerde de revue.
De sopranen en de alten: prachtige stemmen.
En de dirigent, die scheen het allemaal losjes uit de mouwen te schudden. Van Kyrie over Girls naar Rock ’n Roll, en zag ik de dirigent niet een beetje meeswingen? Een heel klein beetje..maar toch genoeg om in hem een goed danser te zien! Naast koordirigent natuurlijk.
Bravo, ’t was fantastisch.