Plus daarbij : het was belangrijk dat we de stoelen en de piano en de kabelkes en zo mooi konden klaarzetten voor de viering van zaterdag.
Dus : bibberdebibberdebeef. Tot Hans aankondigde dat we op de bovenvermelde vieringen de Halleluia van Händel gingen zingen. Zweten !! Die Halleluia, namelijk, is niet simpel. Nog los van de tekst (het is niet steeds "Halleluia" - soms is het stiekem "forever" in de plaats) moet iedereen ook regelmatig op een ander moment iets anders beginnen zingen dan de anderen. Dat is dus verwarrend ...