Het Stabat Mater is een van de beroemdste middeleeuws-Latijnse gedichten op de Moeder Gods in haar smart om de gekruisigde Christus: Stabat mater dolorosa ('De moeder stond bedroefd').
Karl Jenkins neemt er maar één zin uit "En de moeder huilde" die hij in het midden van het lied in het Hebreeuws, Latijn, Aramees en Grieks laat weerklinken waarbij elke stem een andere taal krijgt toebedeeld.
Ave verum corpus, natum de Maria Virgine, Vere passum, immolatum In cruce pro homine, Cuius latus perforatum Fluxit aqua et sanguine, Esto nobis praegustatum In mortis examine. O Iesu dulcis, O Iesu pie, O Iesu, fili Mariae!